Fokarium w Helu

Fokarium w Helu jest częścią naukowo-edukacyjnej placówki, Stacji Morskiej im. Profesora Krzysztofa Skóry Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego.

Ten, oddalony o 15 minut drogi samochodem od Juraty ośrodek stanowi obowiązkowy punkt odwiedzin podczas wakacji, nie tylko dlatego, że daje możliwość zobaczenia „na żywo” prawdziwych, pięknych bałtyckich fok, ale głównie z tego powodu, że przychody ze sprzedaży biletów wstępu zasilają konto placówki, pozwalając jej nieść pomoc chorym i okaleczonym zwierzętom oraz rozwijać działalność naukowo-badawczą i edukacyjną instytutu.

Historia Fokarium w Helu

Ośrodek powstał w 1999 r.. Inspiracją do jego założenia była udana próba wyleczenia foki o imieniu Balbin. Była to pierwsza foka dostarczone do placówki, na rehabilitację. Ranne zwierzę, będące wówczas szczenięciem, zostało znalezione 31 marca 1992 na plaży w Juracie i przewiezione do Helu, gdzie naukowcy z instytutu oceanografii podjęli próbę jego wyleczenia. Gdy stan Balbina zaczął się poprawiać, fokę przeniesiono z laboratorium do basenu zaadaptowanego ze starego zbiornika po szambie. Foka wróciła do pełni sił, co przyczyniło się do rozwoju ośrodka, budowy nowych basenów oraz całej infrastruktury towarzyszącej. W ten sposób helskie fokarium szybko zyskując na popularności, stało się atrakcją samą w sobie, którą należy odwiedzić podczas pobytu na Półwyspie Helskim.

Od Balbiny do Balbina

Znalezione małe zwierzę było tak wystraszone, że nie pozwalało się dotknąć pracownikom instytutu. Pracownicy początkowo nie byli w stanie sprawdzić płci malucha. W dniu znalezienia maleństwa przypadały imieniny Balbiny, a ponieważ mówiąc o fokach używa się rodzaju żeńskiego, foczkę „ochrzczono” tym właśnie imieniem. Jak się później okazało, znalezione szczenię było samcem i od tego czasu zaczęto używać imienia Balbin.

Główne cele działalności Fokarium

Istnienie fokarium nie stanowi samo w sobie atrakcji turystycznej. Ośrodek spełnia piękną i ważną funkcję badawczą i edukacyjną.

W ośrodku bada się zachowania zwierząt, sposoby ich odżywiania i dietę, wiek, trasy wędrówek, zatrucia tkanek substancjami toksycznymi. Ustala się najważniejsze zagrożenia dla gatunku i przyczyny śmierci fok. W fokarium prowadzone jest także leczenie i rehabilitacja chorych zwierząt.

Zwierzęta zbadane i wyleczone wypuszcza się do Bałtyku na wolność, aby uzupełniać straty w populacji.

Foka szara jest gatunkiem drapieżnym i pełni pozytywną funkcję w ekosystemie morskim. Są także „testerem” jakości ryb, które konsumuje człowiek.

Zwiedzając fokarium można poznać historię gatunku i sposób życia fok zaznajamiając się przy tym z problemami związanycmi z ochroną przyrody. Organizowane są tu także wykłady i seminaria, specjalistyczne kursy, ćwiczenia i praktyki dla studentów kierunków przyrodniczych.

Fokarium nie jest ogrodem zoologicznym ani cyrkiem z tresowanymi zwierzętami.

Celem jego powstania nie było stworzenie atrakcji turystycznej, ale miejsca wspomagania ochrony gatunku i upowszechniania wiedzy o fokach.

Fokarium nie jest też przedsięwzięciem komercyjnym, a opłaty za wstęp służą pokryciu kosztów utrzymania infrastruktury ośrodka oraz realizacji jego celu działalności.